روزنامه‌نگاری کتاب در آیینه تجربه؛تأملات اسدزاده در «خبرنگاری مُرده»
تحریریه رسانه نگاران:این نوشته روایتی از چالش‌های حرفه‌ای یک روزنامه‌نگار در حوزه کتاب است و به‌مثابه کلاس درسی برای خبرنگاران و رسانه‌نگاران جوان عمل می‌کند.
اسدزاده با زبانی صمیمی و در عین حال دقیق، به بررسی تفاوت‌های ظریف میان حوزه‌های مختلف روزنامه‌نگاری، به‌ویژه روزنامه‌نگاری کتاب، می‌پردازد و پرسش‌هایی بنیادین را مطرح می‌کند که هر روزنامه‌نگار جوانی باید با آن مواجه شود: چگونه می‌توان متنی زنده و تأثیرگذار خلق کرد؟ چگونه می‌توان از دام «مرگ متن» گریخت؟
نقطه قوت این یادداشت، تأکید بر مفهوم «حس متنی» و «شخصیت حقیقی کتاب» است که فراتر از ساختارهای مرسوم سخت‌نویسی و نرم‌نویسی قرار می‌گیرد. اسدزاده با مثال‌های عملی از تجربه‌های خود، نشان می‌دهد که صرف رعایت اصول نگارشی کافی نیست؛ یک متن ژورنالیستی باید «قلب» داشته باشد تا بتواند مخاطب را به خود جذب کند. این نگاه عمیق به «زندآگاهی» متن، که از هرمنوتیک وام گرفته شده، به خواننده می‌آموزد که برای خلق متنی تأثیرگذار، باید به سرشت و روح اثر و پدیدآورنده‌اش نفوذ کرد.
این یادداشت برای روزنامه‌نگاران جوان، به‌ویژه آن‌هایی که در حوزه‌های تخصصی مانند کتاب فعالیت می‌کنند، درس‌هایی ارزشمند دارد.
اسدزاده با صراحت از بن‌بست‌های حرفه‌ای و کاستی‌های متداول در گزارش‌نویسی سخن می‌گوید و راه‌حل‌هایی عملی پیشنهاد می‌دهد، از جمله تغییر از سخت‌نویسی به نرم‌نویسی و توجه به بافت و شخصیت اثر. این نوشته با دعوت به تأمل در «حقیقت فراتر از متن»، می‌تواند الهام‌بخش نسلی از رسانه‌نگاران باشد که به دنبال خلق آثاری زنده و تأثیرگذار هستند.
