نقش رسانه در جنگ های جدید:جنگ مجازی و بازدارندگی
در گذشته عملیات روانی، تصویر سازی و … فرعیاتی بودند که در حاشیه جنگ وجود داشتند اما اکنون جنگ به صورت واقعی کمتر رخ می دهد، بلکه از طریق روایت های رسانه ای، عملیات روانی، تصاویر و عملیات سایبری سعی می شود بازدارندگی ایجاد شود. در واقع، اکنون آنچه که در واقعیت رخ می دهد بازنمایی های مجازی از خشونتی است که در واقعیت رخ نداده است اما می تواند رخ دهد. همچنین جنگهای مدرن بیش از آنکه متکی به عملیات مستقیم نظامی باشند از طریق اقتصاد، اطلاعات، عملیات سایبری، جنگ روانی، و هر چیزی که می تواند به کمک جنگ مجازی بیاید، رخ می دهند.
در این حالت جنگ ها معمولا در زمانی کوتاه با جنجال رسانه ای انجام می شود و برخورد مستقیم در آن بسیار کمتر از جنگ های سنتی قدیمی است. قرار است با بازنمایی خشونت جنگ بازدارندگی ایجاد شود. اما اگر قرار باشد خشونت مستقیم اعمال نشود چگونه بازدارندگی ایجاد می شود؟ بازدارندگی مورد بحث از طریق غلبه ادراکی بر فهم طرف دیگر جنگ انجام می شود. روایت های رسانه ای، تصاویر ایجاد شده، عملیات روانی، حملات سایبری و فشارهای اقتصادی ممکن است بتوانند ادراک و شناخت طرف مقابل را تحت تاثیر قرار دهند.
اینجا است که رسانه بسیار پر رنگ می شود. زیرا رسانه محمل انتقال بسیاری از این ابزارهاست: روایت ها از طریق رسانه منتشر می شوند؛ تصاویر و فیلم ها را رسانه مخابره می کند؛ از طریق همین دو ابزار عملیات روانی نیز انجام می شود. تقریبا بجز جنگ اقتصادی و حملات سایبری بقیه موارد در رسانه محقق می شوند و در دو مورد اخیر هم اخبار آنها باید به رسانه بیاید تا نقش خود را بازی کنند. رسانه است که فضایی برای جنگ مجازی آماده می کند؛ جایی که خشونت مجازی نشان داده می شود تا بازدارندگی ایجاد کند. از این رو، رسانه در جنگ های جدید خود جنگ است نه صرفا حاشیه ای در کنار جنگ.
