یادداشت های جسته و گریخته من درباره رسانه ها به دور از مسایل سیاسی است.
بعضی واژه ها آن قدر بزرگ هستند که نمی توان بعضی صفات را کنارشان قرار داد. مثلا برای «دیکتاتور» نمی توان از صفت «کوچولو» استفاده کرد.
«دیکتاتور» همیشه تداعی کننده قدرت و قدرتمندی است. کسی هم -که به درست یا غلط قدرتمند شده و دیکتاتور نام می گیرد- نمی شود «کوچولو» نامید چون اساسا اگر کوچولو بود که دیکتاتور نمی شد.
مثلا خیلی ها می گویند کیهان یک دیکتاتوری رسانه ای است بدان معنی که سال هاست بر علیه رسانه های غیر همسو انواع تعابیر منفی را به کار می برد اما هیچ گزندی نمی بیند.
با احترام به تحریریه روزنامه قدیمی کیهان از این نگاه تیتر آنها علیه روزنامه سازندگی، اشتباه است.
ما را دنبال کنید
