دیدگاه های متناقض رسانه نگاران مخاطب را به رسانه بی اعتماد می کند

محمد مهاجری

در کارنامه او می توان عضویت در شورای سردبیری روزنامه کیهان، جام جم، همشهری عصر و خبرآنلاین را مشاهده کرد.

اگر یک پزشک یا یک بازرگان یا یک مهندس ساختمان را در نظر بگیریم که شغل کاملا مشخصی دارند.اگر احیانا دیدگاه اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی شان یا علایقشان مثلا نسبت به ورزش یا نسبت به هنر هر چه که باشد قطعا تاثیر مستقیمی روی نتیجه و خروجی کار آنها ندارد.

اگر یک مهندس ساختمان گرایش سیاسی اصلاح طلبانه یا اصول گرایانه داشته باشد ساختمانی که می سازد نه اصول گراست نه اصلاح طلب!
یا یک پزشک که می خواهد بیماری را مداوا کند آن بیمار چه گرایش چپ داشته باشد یا راست دارویش متفاوت نخواهد بود.
یا مثلا یک بازرگان وقتی می خواهد کالایی وارد کند گرایش سیاسی او تاثیری روی درآمد و سود او نخواهد داشت.
اما درباره شغلی مثل رسانه که کاملا اندیشه به کار رفته در این شغل منطبق است با خروجی و خروجی کاملا منشعب است از تفکر سیاسی، فرهنگی و رسانه ای افراد، من معتقدم نمی شود پذیرفت یک رسانه نگار گرایش حرفه ای اش با گرایش قلبی اش متفاوت و در دو زمینه متقابل با هم باشد.
یک عنصر رسانه ای می تواند از اشتغال در رسانه ای که دیدگاه های او را نمی پسندد یا با آنها زاویه شدید دارد، منصرف شود و استعفا دهد به خصوص این اتفاق در زمینه های مربوط به سیاست بیشتر است منظورم فقط حوزه های سیاسی نیست حتی اقتصاد سیاسی،فرهنگ سیاسی، حتی موضوعات سیاسی اجتماع را هم در بر می گیرد.
عنصر رسانه ای نمی تواند یک مقاله یا گزارش یا یادداشتی بنویسد مثلا در مدح یک جریان خاص و بعدا برود در حساب هایش در فضای مجازی نکته ای را مقابل آن بیان کند.
در این حالت مخاطب قطعا بلافاصله او را یک فرد دوچهره خواهد خواند یا اگر خیلی خوشبین باشد خواهد گفت که این فرد در جای دیگری برای رزق و سفره اش جور دیگری می نویسد و در جای دیگری که به رزقش مربوط نیست حرف دلش را بیان می کند.
اما در کل به نظر من مخاطب او را یک فرد بی ثبات در اعتقاد می داند.
الان در بعضی از رسانه های معتبر دنیا خبرنگارانشان را منع می کنند از این که در فضای مجازی حضور داشته باشند و یا اگر هم حضور دارند دیدگاه های متفاوت از دیدگاه های رسمی رسانه شان داشته باشند.
من این اتفاق را کاملا می پسندم و آن را درست می دانم به دلیل این که وقتی یک چهره فعال رسانه ای از خودش دو گونه دیدگاه ارایه می دهد شاید مخاطب را نسبت به مجموعه کار رسانه ای بی اعتماد و بی اعتنا می کند.
در احزاب هم همین گونه است فرض کنید اگر کسی عضو حزب جناح راست باشد این اجازه را ندارد که مثلا در اینستاگرامش از جناح راست خودش بد بگوید و از جناح مقابل که جناح چپ هست دفاع کند.
به همین دلیل در مشاغلی که شاکله کار بر اندیشه و فکر استوار است این که رسانه نگاران و همچنین سیاسیون دو دیدگاه متضاد با هم داشته باشند به نظرم کار درستی نیست و نباید مورد قبول واقع شود مگر این که فردی بخواهد تکمله ای بر نظرات خودش اضافه کند که فقط توضیح بیشتری باشد نه در تناقض با دیدگاه های مطرح شده اش.