این جلد «هممیهن» نمونهای موفق از همنشینی معنا و فرم در طراحی مطبوعاتی است.
استفاده از تصویر سیاهوسفید با کنتراست بالا بار عاطفی سوژه را تشدید کرده و ژست بسته دستها، مفهومی عمیق از انزوا، تأمل و رنج جمعی را منتقل میکند.
تایپوگرافی عنوان با کشیدگی نرم و سیال، بهخوبی در تصویر حل شده ،بهعنوان عنصری روایی عمل میکند و نگاه مخاطب را هدایت میسازد.
فضای خالی کنترلشده، رنگ محدود و پرهیز از شلوغی بصری، این جلد را به اثری قابل تامل تبدیل کرده است.
