«شبه روزنامه»ها-هدف:یارانه ها
این تسهیلات شامل یارانه‌های نقدی و غیرنقدی مانند کاغذ، آگهی‌های دولتی و دیگر مزایا به بهانه فعالیت فرهنگی و رسانه‌ای هستند. کافی است به سایت جار مراجعه کنید تا روزنامه‌هایی را ببینید که بدون هیچ دلیل منطقی منتشر می‌شوند.
این روزنامه‌ها در واقع خبرنگار ندارند و معمولاً چند نفر مسئول جمع‌آوری مطالب از اینترنت برای صفحه‌آرایی هستند. حتی ممکن است چند نفر صفحه آرا خود مطالب را از اینترنت بردارند و صفحه ها را بسازند. هیچ خبرنگار و روزنامه نگاری در کار نیست. یکی از دلایل اشتباهات فاجعه بار در تیتر یک و عکس یک و صفحه یک این دسته از روزنامه ها، همین دلیل است. با بررسی این روزنامه‌ها مشخص می‌شود که در اصول اولیه کیفیت دچار مشکل هستند و هر روز اشتباهات بزرگی را به نمایش می‌گذارند. اشتباهات بدیهی که هر خواننده ای را انگشت به دهان می کند که مگر می توان این حجم از اشتباهات را رقم زد.
سوال اصلی این است: چرا یک روزنامه بدون مخاطب، تیراژ، خواننده و جایگاه در جامعه با کیفیت بسیار پایین منتشر می‌شود؟ چگونه ممکن است تعداد روزنامه‌ها در تهران از شهرهایی مثل پاریس، لندن، نیویورک و توکیو بیشتر باشد؟
پاسخ این است که مالکان این نوع روزنامه‌ها با کمترین هزینه و نیرو، به دنبال چنگ انداختن و تصاحب بیشترین مقدار از مزایا مانند یارانه‌ها و آگهی‌های دولتی هستند. اگر این یارانه‌ها و آگهی‌ها حذف شوند، فعالیت این نشریات نیز متوقف خواهد شد چون دلیلی برای انتشار ندارند.
راه حل این است که وزارت ارشاد یا همه یارانه‌ها را برای تمام روزنامه‌ها قطع کند تا فقط روزنامه‌های واقعی بمانند یا اینکه مثلا آگهی‌ها و یارانه‌ها را فقط به ۲۰ روزنامه خصوصی برتر کشور از نظر تیراژ اختصاص دهد، البته با شرط اعلام داوطلبانه تیراژ توسط هر روزنامه. با این حال، راه حل اول بهتر و کمتر مستعد سوءاستفاده است.
اگر کسی بخواهد روزنامه‌ای منتشر کند، باید هزینه‌های آن را نیز متقبل شود و در گام‌های بعدی، دولت می‌تواند حمایت کند، نه اینکه فقط برای دریافت حمایت، چیزی شبیه به روزنامه منتشر شود.
